“Bu aralar geceleri çok geç yatıyorum. Uyku tutmadığından değil, gözlerimi açık tutmaya değdiği için geçen zaman. Hatta bazen uyuyakalıyorum kızıyorum kendime keşke biraz daha kalsaydım diyorum… Erkenden uyandım bu sabah, kimseyi rahatsız etmeden sessizce odanın kapısını açayim dedim ama sonra birden hatırladım ki ne kapı var odada ne de başka biri… Güldüm kendime… Şapşallığımı...
