“Bu aralar geceleri çok geç yatıyorum. Uyku tutmadığından değil, gözlerimi açık tutmaya değdiği için geçen zaman. Hatta bazen uyuyakalıyorum kızıyorum kendime keşke biraz daha kalsaydım diyorum… Erkenden uyandım bu sabah, kimseyi rahatsız etmeden sessizce odanın kapısını açayim dedim ama sonra birden hatırladım ki ne kapı var odada ne de başka biri… Güldüm kendime… Şapşallığımı yine aklımın bir karış hava da olmasına bağlamak çok mu iyimserlik olur bilemiyorum ama geçerli sebeplerim var. Güneş çok iyi geldi her zaman ki gibi. Şanslıyım çünkü hava kapalı bile olsa güneş doğuyor benim için. Günün geri kalanında gülümsemeyi planlıyorum. Bir nevi geceye hazırlık. Sanki çok uzun bir yoldan gelmişim yorgunum ama gece olsa da uyanık kalsam sabahın dördünü görsem diye bekliyorum. Hiç olmadığı kadar huzur veriyor bana, geçen zaman… ”
About the author
